Doe het eens anders…
Feel your own rhythm, Choose and feel yourself being moved in so many ways!
Maandag 20 november 2017
Feel with Love van Gus Teja staat op, de geur van wierook vult mijn woonkamer. Ik lees de eerste pagina’s van mijn reisdagboek…het neemt me mee…terug naar het moment dat er een plek vrij kwam in de retraite naar Bali…het moest zo zijn bedacht ik me (dit wilde ik al langer, geen excuus meer). Ik boekte de vlucht, vroeg een paspoort aan en bereide langzaam alles voor.
Angst stond veelal centraal: ik alleen naar Bali; met mijn zonneallergie (waar ik helemaal niet meer aan gedacht had tot het moment dat mijn lieve vader me hieraan hielp herinneren) ALLEEN…waar alles nieuw en onbekend is…
Toch merkte ik (en dit kwartje viel vooral achteraf erg bewust) dat ik vertrouwen voelde. JA ik was even vergeten dat ik ernstige zonne-allergie heb (naïef? Waarschijnlijk wel!), maar ondanks dat ik het super eng vond om mijn ouders dit te vertellen en mijn vader me hier ook aan hielp herinneren en ik de rest van de dag in angst zat en mezelf helemaal gek maakte met mijn gedachten…kwam er ook ruimte voor iets anders.
Ik voelde vertrouwen, ik voelde dat ik deze angsten (die dus ook nog eens volledig van mij waren) aan wilde gaan.. IK wilde gaan!
Eenmaal op Bali viel alles op zijn plek.
Wat is het er mooi, het land, de locals, de natuur, de rijstvelden, de tempels…zoveel moois en ook de rituelen, de gewoonten, de cultuur raakte me in mijn hart en ziel.
Het kwam binnen. Na 1 dag waarin ik al zoveel van Bali had mogen zien door mijn lieve taxichauffeur Nyoman, waar later een fijne vriendschap ontstond, voelde ik me dolgelukkig.
Angsten verdwenen; ik kwam uit bij mezelf; ik zeg mijn patronen en verslavingsgedrag opnieuw; ik zag angsten die niet van mij waren; mijn eigen negatieve gedachten en overtuigingen…
When your world falls apart and you’re left with just yourself, you’re forced to discover who you are without all the beliefs, expectations, views, & self-image provided by some teacher or system. The calculating mind gives way to the intuitive mind, Knowing without Thinking.
Gabrielle Roth
Ik had het gevoel dat ik weer bij mezelf kon zijn. Die avond liep ik met een bepaalde rust, zelfvertrouwen en combinatie tussen passie en sparkle de tuin van mijn hotel in.
Plots bleef ik staan, mijn glimlach werd breder en ik kreeg kippenvel over heel mijn lichaam: de band speelde ‘let it be’ een nummer wat mij veel heeft gebracht in de tijd dat ik het moeilijk had. Het was mijn grootste uitdaging in deze periode en nog beoefen ik dit dagelijks: Let it be.
Paul mc Cartney schreef het nr in een tijd dat hij zich down voelde en struggelde met dingen in zijn leven. Hij droomde over zijn moeder Mary… “when i find myself in times of trouble, mother mary comes to me, speaking words of wisdom: Let it be”.
1,5 jaar lang had ik me in mijn hoofd bezig gehouden met mijn relatiebreuk…dag in dag uit stond ik hiermee op en ging ik er mee naar bed.
Ik huilde zelfs nog in het vliegtuig naar Bali om hoe alles gelopen was…
Nooit had ik je geloofd als je mij had verteld dat ik dat los zou kunnen laten in Bali; dat ik twee weken lang hier NIET aan zou denken en dat ik me oprecht okay zou voelen met mezelf op de terugweg.
In Bali voelde ik mezelf weer, zag ik de dingen weer die bij mij horen waar ik zo intens van kan genieten…Ik zag en voelde mezelf weer, zonder alle invloeden van buitenaf, zonder alle prikkels, dingen van alle dag, verwachtingen van mezelf…
Doen wat en waarvan ik voelde dit voelt goed en zonder enige uitleg, genietend van mijn eigen gezelschap en alles om me heen.
Oprecht voelde ik een vorm van verliefdheid. Liefde voor het land, de sfeer, de spiritualiteit, ‘the humbleness’… het raakte me zo.
Wat ik toen nog niet besefte is dat ik ook weer liefde voelde voor mezelf.
Mijn reis, en waar ik dus later achter kwam, mijn heling was begonnen.
Langzaam kon ik me ontdoen van wat niet van mij was; angsten; overtuigingen; niet helpende herinneringen en schuldgevoelens; situaties uit het verleden… ik mocht nu loslaten en voelde dat daar ruimte voor was.
Na alles wat me in het laatste anderhalf jaar ‘overkomen’ is… en dan nu alleen hier in Bali en me na 1 dag zo voelen…
Onbeschrijflijk.
Zoveel moois gezien, gedaan, gevoeld, gedeeld…
De eerste dagen – over het aangaan van angsten gesproken – boekte ik express alleen voordat ik me zou voegen bij de groep van de retraite. Dit, zodat ik ook echt alleen zou vliegen, zou landen, mijn weg zou moeten vinden etc.
Voordat ik me bij de groep voegde wat me eerder het idee van veiligheid gaf, merkte ik nu weerstand op.
Ik had het zo fijn met mezelf, wat ook zo passend is en hoort bij mij, maar wat ik ook kwijt was geraakt.
Het moment dat ik me voegde bij de groep, die eerste knuffel van lieve yogalerares -wat later ook uitgroeide in vriendschap) dát moment dat ik richting de vila liep…niet te omschrijven!
Tranen en emoties kwamen los, puur van geluk en ontroering.
Door de groep werd ik gespiegeld: ik voeg me zo snel naar de ander; stem me af; ga weer weg van mezelf…en dit voelde ik daar ook gebeuren. Ik ging weer terug ín mezelf…voelde mijn geluksbubbel verdwijnen. Er ging zoveel rond in mijn gedachten en gelukkig kregen deze gedachten ook weer richting toen ik werd gespiegeld door o.a. opnieuw mijn lieve yogalerares.
Ze gaven mij terug dat ze voelden dat de reis niet voor mij was, dat ik alleen verder mocht, dat de retraite niet mijn weg was…en zo voelde het voor mij ook, wat een opluchting dat anderen dit ook zagen en voelden en uitspraken!
Zo dankbaar toen, zo dankbaar nog steeds. Ik voelde de spanning van excitement, weer die verliefdheid in alles.
Alles in mij zei ja, mijn angst zei: Hoe dan?
Die nacht sliep ik onrustig. Het bleef spelen in mijn hoofd. Hoe dan?
De volgende dag ging ik voor mezelf na waar ik behoefte aan had, zocht ik naar een nieuwe plek en boekte ik diezelfde dag!
Na drie dagen op de retraite, ging ik weer alleen verder. Weer een stap gezet richting mezelf. Vanuit vertrouwen op mijn gevoel. Niet vanuit angstgedachten, maar vanuit een ‘weten’ vanuit mijn lijf.
Weer gespiegeld door alles om mij heen.
Eenmaal aangekomen in Changgu voelde ik me weer als een klein kind: nieuwsgierig, opnieuw een nieuwe omgeving, nieuwe mensen…ik voelde me thuis, genoot van het eten; de massages; de airial yoga…
En ook toen werd ik weer gespiegeld: meningen en oordelen kwamen van ‘buitenaf’ over de keuze die ik gemaakt had. Toch veranderde er iets, er was meer ruimte om dit met afstand te bekijken. ‘Het oude’ werd steeds bekender en de verbinding met mezelf sterker.
Deze reis heeft me weer liefde laten voelen voor mezelf; weer in contact gebracht met wat voor mij zo belangrijk is, op werk- relationeel- professioneel en persoonlijk vlak!
Ik heb het mee naar huis genomen. Het zijn nu mijn verlangens, doelen, dromen en al omgezet naar actie! Movement!
Was alles dan zo uber mooi?! Nee hoor, ik voelde me met momenten ook alleen en werd dan weer geconfronteerd met mijn behoefte om bevestigd te worden: zeg dan dat ik het goed doe; dat ik de juiste keuze heb gemaakt; dat ik okay ben…
Het was niet fijn me alleen te voelen en letterlijk en figuurlijk in het donker mijn weg te vinden…
Maar juist dat bracht me overwinning, vertrouwen in mezelf, terug naar mijn gevoel en intuïtie en dat voelde ik enorm in Nederland.
Mijn grootste cadeau’s: dat wat ik anderhalf jaar lang in mijn hoofd en op mijn schouders met mj meedroeg heb ik daar losgelaten…niet bewust…het besef kwam pas later…maar zo dankbaar voor want ik heb momenten gekend dat ik dacht: HOE dan?!! Hoe ga ik dit ooit loslaten?
Thuis voelde ik het opnieuw: de berusting, ik ben okay met mezelf, dit gevoel is niet eens uit te leggen in woorden.
Het oude wat mij zo lang bezig hield, had zijn kracht verloren.
Natuurlijk stap ik nog geregeld in mijn ‘oude pijnen’, mijn valkuilen, mijn behoefte om bevestigd te worden, maar door het aangaan van mijn angsten; het letterlijk in beweging komen, het eens anders te doen en vooral mijn bewustzijn te vergroten, verlies ik mezelf er niet meer in.
Bali, in alles heeft het zo moeten zijn.
Angsten aangaan…loslaten…bij mezelf uitkomen.
Bali zit in mijn hart en ziel en ik ga mijn avontuur voort zetten!
Maar niet zomaar…ik heb een missie, een passie, niet alleen voor mezelf, maar wie weet ook voor jou!
Oktober 2018 ga ik terug naar Bali en zal ik alles samenbrengen om ook jou deze mogelijkheid te geven in 2019!
Je angsten onder ogen zien; een stap zetten voor en naar jezelf; patronen en verslavingen doorbreken; loslaten van ‘het oude’ en je omringen met al het moois wat Bali te bieden heeft!
Weer teruggaan naar jezelf, jouw gevoel volgen, jouw weg kiezen!
Feel your own rhytym!! Want the feeling of being moved in so many ways?
Move this way, to Bali and to yourself!
[full_width]
Contact gegevens
Stuur een email naar: info@rachellejanssen.com
of bel naar: 06-20157414
[/full_width]
